ژان میشل فرودون: “تاکسی” میان مستند و درام معلق مانده/این فیلم نمی‌تواند حاصل یک بررسی جامعه‌شناسانه باشد
سینماژورنال: در حالی که خرس طلای جشنواره فیلم برلین به “تاکسی” جعفر پناهی اهدا شده است و او که نتوانسته در مراسم اختتامیه حضور پیدا کند خواهرزاده اش حنا سعیدی را به برلین فرستاده تا جایزه جشنواره را بگیرد یک کارشناس سینمای فرانسه “تاکسی” را اثری سرگردان و معلق بین درام و مستند توصیف کرد.
“ژان میشل فرودون” منتقد و کارشناس فرانسوی سینما با انتشار مقاله ای در پایگاه “اسلت” نوشت: “تاکسی” ساخته جعفر پناهی فیلم کارگردان نیست و نمی‌توان آن را اثری دانست که کارگردانی حرفه ای را به خدمت گرفته است.
وی ادامه داد: در این فیلم جایگاه کارگردان کاملا زیر سوال است زیرا فیلم میان دو گونه مستند و درام اجتماعی سرگردان است.
فرودون افزود: “تاکسی” در برخی جاها می خواهد ژست یک فیلم جامعه شناسانه را بگیرد و در برخی جاها آن قدر سطحی میشود که پیش خود تصور می کنی شاید یک اثر آماتوری است.
فیلم نمی تواند حاصل یک بررسی جامعه شناسانه باشد
این کارشناس فرانسوی معتقد است که فیلم در جایی روند کمدی دارد و در یک آن بظاهر هم که شده عمق پیدا می کند و از آن طرف بازیگران غیرحرفه ای فیلم سعی زیادی دارند که حالتی مستندگونه به اثر دهند.
ژان میشل فرودون در بخش دیگری نوشت: از آنجا که سکانسهای نخست فیلم با گردش تاکسی در جامعه ایرانی امروز آغاز می شود و در جای جای فیلم نیز آدمهای وارد شده به تاکسی هستند که بحثها را آن طور که مدنظر فیلمساز است شکل میدهند فیلم قطعا نمی‌تواند حاصل یک بررسی و مطالعه جامعه شناسی باشد و بیشتر به دورهمی هایی شباهتی دارد که بایستی از همه چیز و همه جا بی‌کمترین عمقی صحبت کرد.
ژان میشل فرودون که نام اصلی وی “ژان – میشل بیلار” است در سال 1953 در شهر پاریس بدنیا آمده است. وی روزنامه نگار، منتقد سینمایی، آموزگار و مورخ سینما می باشد.
جعفر پناهی با کت و شلوار در نقش راننده!
به گزارش سینماژورنال “تاکسی” مانند دو فیلم قبلی پناهی یعنی “پرده” و “این یک فیلم نیست” بظاهر مستنداست. داستان فیلم در یک تاکسی در تهران می‌گذرد که جعفر پناهی با کت و شلوار، رانندگی آن را برعهده دارد و حین سوار کردن مسافران مختلف است که نظرات شخصی کارگردان به گوش می رسد.