محمدرضا شرف‌الدین اظهار داشت: میتوان بدون وابستگی فیلم ساخت و مورد استقبال هم قرار گرفت⇔درخواست اول: آقای شرف‌الدین! آثار مقبولی که بدون وابستگی ساختید را معرفی کنید/درخواست دوم: آقای شرف‌الدین! درباره پروژه بلاتکلیف‌تان «فرزند صبح» هم بگویید که هزینه‌ای هنگفت صرفش شد اما حتی یک روز هم اکران نشد!/درخواست سوم: آقای شرف‌الدین درباره سرمایه‌گزار و جانشین‌تان در فیلم «زنانی که با گرگها دویده‌اند» هم توضیح دهید؟ که از کدام بیزنس، پول به سینما می‌آورد و آثاری می‌سازد که در گیشه شکست می‌خورند؟
سینماروزان: محمدرضا شرف‌الدین تهیه‌کننده فیلم پرهزینه «فرزند صبح» که یازده سال بعد از رونمایی در جشنواره فجر همچنان وضعیتی بلاتکلیف دارد، بعد از حذف از مدیریت انجمن سینمای دفاع مقدس، فیلمی به نام «زنانی که با گرگها دویده‌اند» را تولید کرد؛ فیلمی که نه حائز حضور در جشنواره فجر تشخیص داده شد و نه فرصتی برای اکران عمومی یافته است.
شرف‌الدین به تازگی در گفتگویی با انتقاد از سینمای کمدی ایران به «مهر» اظهار داشت: متاسفانه این روزها بسیاری از موضوع‌های بسیار جدی اجتماعی به طنز گرفته و سخیف شمرده می‌شوند، گویا بیننده باید از یک معضل شدید اجتماعی لذت ببرد. موضوع‌هایی چون اختلاس و آقازاده‌ها جزو مصائب سیاسی-اجتماعی جامعه به شمار می‌روند که توسط چند سودجو در سینمای ایران دستمایه فیلم‌های طنز شده‌اند؛ افرادی که خود نیز تبدیل به اختلاس گر شده‌اند و با تولید چنین آثاری دست به اختلاس فرهنگی می‌زنند.
این تهیه‌کننده توضیح داد: چنین آثار سخیفی با موضوعات سیاسی- اجتماعی هر روز بیشتر از قبل روی پرده سینماها می‌رود و این امر از قبح چنین اتفاقاتی که در جامعه رخ می‌دهد، می‌کاهد. این افراد همدست کسانی هستند که تاریخ، اقتصاد و شان فرهنگی کشور ما را به تاراج می‌برند و تنها می‌خواهند جیب خود را پرکنند. البته آدم‌های متعهدی نیز در سینما حضور دارند که نگران چنین شرایطی هستند اما یا اعتراض نمی‌کنند و یا در صورت اعتراض راهی به جایی نمی‌برند. از سوی دیگر متاسفانه عده‌ای از فیلمسازانی که به دنبال ساخت فیلم‌های سیاسی هستند دنبال سیاه‌نمایی می‌روند! در حالی که با توجه به شرایط و امکانات و موضوع‌هایی که در جامعه امروز وجود دارد میتوان فیلمی بدون وابستگی سیاسی به داخل و خارج ساخت و مورد استقبال هم قرار گرفت. متاسفانه بخشی از سینما جایی برای افراد بی‌سواد و کم تجربه شده است، این درحالی است که معمولا پشت تولید فیلم‌های سیاسی- اجتماعی که در خارج از کشور ساخته می‌شود تیم‌های فکری و مشاوره‌ای قوی وجود دارد که می‌توانند آثاری از این دست را تولید کنند.
ای کاش محمدرضا شرف‌الدین درباره پروژه‌هایی که شخص خودشان بی وابستگی تولید کرده و مورد استقبال عموم هم قرار گرفته شاهد مثال می‌آورد بلکه ادعایشان درباره امکان تولید فیلم مقبول مستقل منطقی‌تر به نظر آید!
به جز این ایشان که سینمای کمدی را به‌خاطر طنز گرفتن موضوعات جدی می‌نوازد بد نبود درباره سرمایه گزار فیلم اخیرشان «زنانی که با گرگها دویده اند» هم توضیح میداد که این سرمایه گزار از کدام بیزنس به سینما پول می آورد؟ آن هم برای آثاری که مدام در گیشه شکست می‌خورند؟؟(اینجا را بخوانید)
از همه اینها که بگذریم این تهیه کننده که تا این حد نگران سینمای ایران است چرا نگران هزینه هنگفتی که برای تولید «فرزند صبح» صرف شد نیست و در این باره نمی‌پرسد که یازده سال بعد از رونمایی در جشنواره، چرا حتی یک ریال آن هزینه بازنگشته است؟؟