روی آنتن زنده اتفاق افتاد⇐انتقاد توأمان از دبیران خبرگزاری‌هایی که به روابط‌عمومی‌گری می‌پردازند و انجمن منتقدانی که روسایش امتیازات مختلف کسب می‌کنند ولی سهم اعضایش فقط یک آگهی ترحیم است!
سینماژورنال: رسانه ملی کمتر پیش آمده میانه مثبتی با ژورنالیسم سینمایی داشته باشد و گهگاه و در برنامه هایی که به بررسی این نوع ژورنالیسم پرداخته اند هم بیشتر این زیر سوال بردن کلیت ژورنالیسم است که در کانون توجه قرار گرفته است.
به گزارش سینماژورنال در یکی از تازه ترین برنامه های “شهر فرنگ” که از شبکه خبر روی آنتن می رود نیز با تمرکز بر سوژه “ژورنالیسم سینمایی از اطلاع رسانی تا شایعه پراکنی”، بیشتر زیر سوال بردن این مقوله بود که به چشم آمد.
جالب اینجا بود یکی از مهمانان این برنامه که به عنوان روزنامه نگار و منتقد معرفی شد کمترین سابقه روزنامه نگاری را داشته و مجلات ارگانی که مدیریت آنها را برعهده داشته نیز خروجی چندانی در میان مخاطبان نداشته‌اند اما ایشان به عنوان یک تئورییسن در باب ژورنالیسم تئوری‌های کلی صادر می‌کرد (!) بدون اینکه بتواند به صورت مصداقی درباب گفته‌های خود تحلیل ارائه کند.
با این حال نیما حسنی نسب دیگر مهمان حاضر در برنامه در کنار مرور برخی از مشکلات ژورنالیسم سینمایی، سعی کرد به آسیب شناسی درباره کرنش بی دلیل برخی خبرنگاران در برابر اهالی سینما و البته بی تفاوتی انجمنی موسوم به منتقدان خانه سینما نسبت به وضعیت اعضاء بپردازد.
تولید محتوا نیاز دارد به قریحه و دانش و اغلب آنها که وارد این کار می شوند فاقد این عناصر هستند
حسنی نسب ضمن طرح انتقادهایی قابل تأمل به برخی از خبرنگارانی که به کارمندان سینماگران بدل شده اند گفت: پول زیادی در حیطه ژورنال وجود ندارد و همین میشود که خبرنگار می زند به جاده خاکی روابط عمومی گری! تولید محتوا نیاز دارد به قریحه و دانش و اغلب آنها که وارد این کار می شوند فاقد این عناصر هستند در نتیجه به کرنش دربرابر سینماگران می پردازند بلکه روابط عمومی یک پروژه را به دست بگیرند. نتیجه اینکه اهالی سینما هم مدام منت می گذارند بر سر این گروه.
حسنی نسب با اشاره به خاطرات خودش از روزنامه نگاری ادامه داد: حین دو دهه فعالیت در این حیطه بارها مواجه شدم با بازیگران و کارگردانانی که وقتی برای مصاحبه با آنها حاضر می شدم به گلایه از این می پرداختند که بسیاری از خبرنگاران مصاحبه را بهانه ای می کنند که با یک طبق فیلمنامه یا تستهای بازیگری شان نزد آنها آمده و تلاشی کنند برای ورود به سینما؛ همین است که ارزش خبرنگار را پایین می‌آورد.
امان از دبیران سرویسی که روابط عمومی‌چی شده اند
این منتقد با بیانی صریحتر خاطرنشان ساخت: وقتی دبیر سرویسهای خبرگزاریهای مهم این کشور تبدیل می شوند به روابط عمومی فیلمها طبیعی است که واقعیت انتقال خبر مخدوش می شود. جالب است که این دوستان علیرغم روابط عمومی گری اما خبرگزاری را هم رها نمی‌کنند! چرا؟ چون فی‌نفسه توانایی روزنامه نگاری چندانی ندارند و هویت شان گره خورده با هویت آن خبرگزاری خاص.
نیما حسنی نسب با تأکید بر اینکه برخلاف آنچه گفته می شود ژورنالیسم زرد فقط در رسانه های سینمایی نیست و تلویزیون را دربرگرفته بیان داشت: همین چند وقت پیش هم بر روی آنتن زنده همین تلویزیون خودمان دیدیم که یک خبر جعلی درباره فوت فلان مجری نقل شد.
میزان رانت برخی اعضای انجمن بی سابقه است اما خروجی برای اعضاء…
حسنی نسب با انتقاد از کم کاری صنفی موسوم به انجمن منتقدان خانه سینما گفت: ما بازه گشادی داریم از خبرنویس و حروفچین تا روزنامه نگار و منتقد باسابقه که همه آمده اند در کشکولی به نام انجمن منتقدان و نویسندگان خانه سینما جمع شده اند. اما به راستی کدام انجمن منتقدان؟ انجمنی که از آگهی بگیر تا حروفچین و مصحح به عضویت آن درآمده اند چگونه می خواهد اسباب ارتقای روزنامه نگاری سینمایی را فراهم کند.
این منتقد ادامه داد: همین روند بوده که باعث شده این انجمن غیر از رانت برای هیأت رییسه و یک کارت جشنواره برای اعضا که آن هم گرویی پرداخت حق عضویت است خروجی دیگری نداشته باشد. میزان رانت و اعتباراتی که برخی از اعضای این هیأت رییسه به محض ورود به آن گرفته اند از امتیاز مجله و سایت و آموزشگاه سینمایی گرفته تا روابط عمومی جشنواره ها و سفرهای خارجی، بی‌سابقه است. اما کارکرد انجمن برای اعضایش چیست؟ اینکه اگر یکی از اقوام اعضاء بمیرد یک آگهی ترحیم می دهند.