تازه‌ترین اظهارات سعید آقاخانی کارگردان سریال “نون‌خ”⇐گران‌ترین تیتراژ تلویزیون را در “نون‌خ” دیدیم! / طراحی لباس‌های ما زیاد شبیه لباس‌های کردی نبود چون لباس کردی زنانه، طراحی خاصی دارد که قابل پخش نیست!/اینکه شخصیتهای سریال، کرد هستند ولی فارسی حرف میزنند با واقعیت همخوانی ندارد!/لوکیشنهای سریال به قدری جذاب بودند که گاهی دلم میخواست در همان لوکیشن بمانم و زندگی کنم!/همه حرف‌مان همین بود این مرزنشینان از جان و دل برای وطن، مایه می‌گذارند ولی از ثروت این آب و خاک چیز زیادی گیرشان نمی‌آید!!
سینماروزان: در تیتراژ “نون خ” سعی کردیم بازتابی از هویت فرهنگی و باستانی منطقه و زیبایی‌های طبیعت را ثبت کنیم و برای‌مان، کرد و لر فرقی نمی‌کرد.
به گزارش سینماروزان، سعید آقاخانی کارگردان “نون خ” با بیان مطلب فوق به مجله “فیلم امروز” گفت: به نظرم تیتراژ “نون خ”، گران‌ترین تیتراژ تلویزیون باشد که برای ضبط تصویرهایش از تابستان با یک گروه مجهز فیلمبرداری کردیم.
سعید آقاخانی درباره دردسرهای طراحی لباس این سریال بیان داشت: طراحی لباس‌های ما زیاد شبیه لباس‌های کردی نبود چون لباس کردی زنانه، طراحی خاصی دارد که شاید قابل پخش نباشد و مجبور شدیم حدود سی درصدش را تغییر دهیم. اصل این لباس، بسیار زیباست و تنوع فراوانی دارد که در هر منطقه متفاوت است و ویژگیهای خودش را دارد دقیقا مثل لهجه کردی که شهر به شهر، متفاوت است.
آقاخانی پیرامون گویش کردی کاراکترهای سریال “نون خ” بیان داشت: اینکه شخصیتهای سریال، کرد هستند ولی فارسی حرف میزنند با واقعیت همخوانی ندارد!! دلم میخواست مجموعه‌ای بسازم که همه شخصیت‌هایش به زبان کردی حرف بزنند ولی خب چنین چیزی مخاطب محدودی خواهد داشت.
این کارگردان درباره تنوع لوکیشن سریالش گفت: لوکیشنها به قدری جذاب بودند که گاهی دلم میخواست در همان لوکیشن بمانم و زندگی کنم. فضای خانه‌ها در سریال همان گرما و صمیمیت زندگی ساده همان مناطق را در خود دارد!
سعید آقاخانی با اشاره به وجوه اجتماعی سریال بیان کرد: از همان مرحله نگارش روی ویژگیهای زندگی واقعی تاکید داشتیم. کسانی که مرزنشین‌اند و درحاشیه‌ها زندگی می‌کنند خیلی از دردسرها را تحمل می‌کنند ولی سهمی از ثروت و منابع طبیعی سرزمین‌شان ندارند. سعی کردیم این عدم تناسب را در سریال نشان دهیم.
آقاخانی ادامه داد: همه حرف‌مان همین بود که این مرزنشینان از جان و دل برای وطن، مایه می‌گذارند ولی از ثروت این آب و خاک چیز زیادی گیرشان نمی‌آید. از معدن طلا فقط دستمزد ناچیز کارگری برای بومی‌ها می‌ماند و این، غم‌انگیز است!!