دموكراسي پشت درهاي بسته!؟⇔بازی تکراری مشخص بودن لیست نهایی اکران نوروزی و تأخیر در اعلام رسمی آن…
سینماژورنال: ماجرای انتخاب فیلم برای اکران نوروزي، شبیه شده به جریان انتخاب فیلم ایرانی برای رقابت در اسکار كه آن هم ماجراي جالب توجه خود را دارد كه از فرط تكرار ساليانه به يك قاعده تبديل شده است.
به گزارش سینماژورنال در سالهای اخیر معمولا گزینه نهایی ایران برای اسکار قبل از معرفی رسمی آن مشخص بوده و همه مي دانند وقتي آقاي فلاني و بهماني فيلم دارند، صحبت از ارسال فيلم ديگر، مي تواند يك مزاح و مطايبه تلقي شود اما با اين همه هیأتی که برای انتخاب فیلم ارسالي ايران دور هم جمع ميشوند، با اعلام یک سری نامزد اولیه و قرار دادن نام گزینه نهایی در میان این نامزدها به نوعی اهمیت کار خویش را مثلاً براي مراحل بعدي و سخت انتخاب نهایی(!) پررنگ كرده و يك بازي تكراري دموكراتيك گونه را با راي از پيش معلوم ناشيانه بازي مي كنند.
حالا در جریان اکران نوروزی هم چند سالی است که ابتدا و از طریق رسانه ها لیست فیلمهای نهایی كه از دفاتر پخش به بيرون درز كرده مطرح میشود و سپس شورای صنفی نمایش لیستی ابتدایی را اعلام می‌کند که به جز نامهای مطرح شده از سوی رسانه ها تعداد گزینه غیرمحتمل هم در آن وجود دارد.
پخش کنندگان طراحی اقلام تبلیغی را هم انجام داده اند و شورا…
“بادیگارد”، “50 کیلو آلبالو”، “ابد و یک روز”، “کفهشایم کو” و “خشم و هیاهو” آثاری هستند که بیشتر از دو هفته است نام آنها به عنوان آثار احتمالی اکران نوروزی مطرح می شود ، آثاري كه بعضاً مديران پخش شركتهاي مدعي پخش هم در صحبت هاي درگوشي حتمي بودن اكران اين فيلم هارا تاييد كرده و البته خواسته اند به احترام شورا زودتر از اعلام رسمي جايي چاپ يا نشر نشود.
جالب اینجاست که پخش کنندگان برخی از این آثار حتی طراحی اقلام تبلیغاتی مربوط به آنها را هم انجام داده‌اند و فقط منتظرند که شورای صنفی نمایش به صورت رسمی نام فیلم را اعلام کند تا بلافاصله پخش تیزر، آنونس و تبلیغات محیطی آغاز گردد.
با این حال شورای صنفی نمایش به جای آن كه زودتر نام گزینه های نهایی را اعلام کند لیستی را به عنوان فیلمهای متقاضی اکران اعلام می‌کند که علاوه بر این 5 فیلم نام 9 اثر دیگر نیز به عنوان گزینه اکران نوروزی در آن به چشم می‌خورد.
فیلمی که یک سال است میان دفاتر پخش مختلف دست به دست میشود چگونه می تواند اکران نوروزی بگیرد؟
جالب است که در این لیست متقاضیان هم نام فیلمی را می‌بینید که از محصولات جشنواره سال پیش است و به خاطر انتقاداتی که به کپی‌برداری آن از یک فیلم ایرانی صورت گرفته ظرف این یک سال و اندی مرتب میان شرکتهای مختلف پخش دست به دست شده است و كسي آنرا اكران نمي كند و هم نام فیلمی که حتی در آستانه جشنواره فجر هم به آن گروهي برای اکران ندادند.
آیا واقعا امکان دارد فیلمی که از شدت بی کفیت بودن شرکتهای پخش مختلف آن را از سر خود باز کرده اند و فیلم دیگري که حتي زمان جشنواره هم که کسی اکران فیلمش را به مصلحت نمي بيند نمي تواند گروه بگیرد ، بتواند حالا در اکران نوروزی روی پرده برود؟
قطعا این چنین نیست.
پس دلیل در پیش گرفتن چنین رویه ای چیست؟ نمایش دموکراسی در چینش اکران؟
اگر دلیل، این باشد طبیعی است که این نمایش دموکراسی هم بعد از چند سال کارکرد خود را از دست می دهد، چنانكه داده است.
مکانیزم انتخاب فیلم برای اکران نوروزی را منتشر کنید
جز این اگر فکر کنیم و این فرضیه را بپذیریم که همواره فهرستی از متقاضیان وجود دارد که از میان آنها پازل اکران نوروزی بر اساس مكانيزمي تخصصي و ويژه اما به دور از ويژه خواري چیده میشود پس آن هنگام باید درباره مکانیزم این انتخاب نهایی هم توضیحات مبسوطی ارائه شود.
انتشار این مکانیزم می‌تواند توجیهی باشد برای مخاطبانی که مدام پیش خود می گویند چطور است عموما همان گزینه‌های محتمل ابتدایی از میان این لیست متقاضیان بیرون کشیده میشود؟