ادعای کارگردان یک فیلم کودک روی پرده⇐مدیر یک مدرسه به‌جای فیلم کودک، دانش‌آموزان را به تماشای “مطرب” برده!!
سینماروزان: فيلم کودک «قطار آن شب» به كارگرداني حميدرضا قطبي از ابتداي بهمن ماه در سينماهاي تهران و شهرستان‌ها به نمايش درآمده است ولي تاكنون نه تنها فروش خوبي در گيشه نداشته كه حتي گيشه حيرت‌انگيزي دارد.
به گزارش سینماروزان و به نقل از “اعتماد” در فاصله يك ماهي كه از اكران اين فيلم مي‌گذرد تنها 39 ميليون تومان اين فيلم بازگشت گيشه داشته اين درحالي است كه وقتي به سايت فروش آنلاين بليت مراجعه مي‌كنيم، تعداد سالن‌هاي زيادي در تهران و شهرستان به «قطار آن شب» اختصاص داده شده اما حميدرضا قطبي، كارگردان اين فيلم ادعا مي‌كند بعضي شهرستان‌ها و بعضي از سينماهاي تهران از نمايش اين فيلم در سالن‌هاي خود شانه خالي كرده و به بهانه نداشتن مخاطب فيلم‌هاي ديگري را جايگزين اين فيلم كرده‌اند و «قطار آن شب» را براي مخاطب اكران نمي‌كنند. به اعتقاد او اين فيلم اكران دارد اما در واقع ندارد.
قطبي به تینا جلالی مي‌گويد:«طي سفري چند روزه به شهرهاي بوشهر، آبادان و اهواز با تاسف متوجه شدم، سينماهاي اين 3 شهر كه براي اكران فيلم ما قرارداد داشتند نه تبليغي براي فيلم ما مي‌كنند و نه فيلم را براي مخاطبان نمايش مي‌دهند. گو اينكه مسوولان سينمايي در اين 3 شهر فيلم ما را در كشوهاي خود گذاشته و فيلم‌هاي ديگري كه حتي 3 ماه از اكرانشان گذشته به جاي آن به مردم نشان مي‌دادند آنها به شكلي سازمان يافته عملا فيلم قطار آن شب را از رده خارج كرده‌اند.» در ماه‌هاي اخير پيرامون حمايت از اكران فيلم‌هاي كودك بحث‌هاي زيادي در رسانه‌ها مطرح بود.
اين كارگردان در همين رابطه صحبت‌هاي جالبي دارد:«فيلم قطار آن شب عنوان بهترين فيلم را از جشنواره رشد كسب كرد و از همين رو قرار بود با نامه‌اي كه از وزارت آموزش و پرورش دريافت كرديم، مدارس نمايش اين فيلم را در فوق‌برنامه‌ها و اردوهاي خود براي بچه‌ها برنامه‌ريزي كنند اما در عمل شاهد اين همكاري‌ها نيستيم. در پروانه فيلم درج شده كه اوليا و مربيان فيلم را ببينند ولي باور كنيد، كوتاهي مي‌كنند. نه خانواده‌ها نه مربيان مدرسه نه تنها اين فيلم را نمي‌بينند كه مطلع نيستند اين فيلم در سينما‌ها اكران است. من هيچ ادعايي ندارم كه در اكران عمومي در رقابت با فيلم‌هاي طنز و بعضا مبتذل، شانسي براي فروش مي‌داشتيم اما در اكران ويژه مدارس هم اين فيلم جايي نداشت.»
او در ادامه صحبتش به شاهد مثالي اشاره مي‌كند: «مدير مدرسه‌اي در منطقه شهريار براي اينكه دانش‌آموزان را به سينما ببرد با يكي از اين سينماهاي آن منطقه تماس مي‌گيرد و صاحب سينما پيشنهاد نمايش «قطار آن شب» را به او مي‌دهد اما مدير مدرسه كه انگار در پي تفريح خود بوده، بچه‌ها را با خود به تماشاي فيلم «مطرب» مي‌برد. حالا شما خودتان قضاوت كنيد كه من كارگردان چه كاري از دستم برمي‌آيد. يا مثال ديگر مدير مدرسه‌اي در حالي كه خودم فيلم را معرفي مي‌كردم، شتابزده گفت ما احتياج به نمايش اين فيلم نداريم و گوشي تلفن را محكم گذاشت. براي لحظه‌اي همه چيز در برابر چشمانم تيره و تار شد. انگار كه من مزاحمي بودم يا ويزيتوري كه دستگاه تصفيه آب را به او مي‌فروختم. از همان لحظه ديگر به مدرسه‌اي زنگ نزدم. آيا من كارگردانم يا ويزيتور؟»
كارگردان فيلم «قطار آن شب» با بيان اينكه فيلم ما را دست و پا بسته ذبح كرده‌اند و تازه بر سر ما منت هم مي‌گذارند كه فيلمتان را اكران كرده‌ايم ولي فروش نداشته، مي‌گويد:«به ما 40 سينما بدهند ولي چه فايده كه سينمادار فيلم ما را نمايش نمي‌دهد. البته شايد اگر پول بيشتري داشتيم و براي تبليغات فيلم هزينه مي‌كرديم يا پشتمان به نهادهاي قدرت گرم بود حداقل بعضي اسم فيلم «قطار آن شب» را مي‌شنيدند؛ ولي با اين وضع نمي‌دانم سرنوشت اين فيلم چه خواهد شد. آيا مي‌توان اميدوار بود؟ مي‌توان اميد داشت كه مديران مدارس از جايشان برخيزند و بگويند: بچه ها بريم يه هوايي بخوريم، نفسي تازه كنيم و با انرژي برگرديم يا اينكه شبح كرونا و اشباح ديگر، آنها و ما را در خانه خواهد نشاند.
قطبي در ادامه درباره خصوصيات فيلمش توضيح مي‌دهد كه قطار آن شب يك فيلم كودك‌محور روايي آموزشي است كه براي سرگرمي بچه‌ها ساخته شده ولي در عين حال خانواده‌ها هم مي‌توانند مخاطب اين فيلم باشند.